Φέντερερ: «Μην τα παρατάτε ποτέ στον αθλητισμό, ούτε στη ζωή!»

«Σήμερα, όλοι με θεωρούν ήσυχο άνθρωπο, αλλά η καριέρα μου ξεκίνησε με λίγη περισσότερη ένταση. Υπήρχε ένας προπονητής στο πρώτο μου τουρνουά, που μου είπε ότι στην καλύτερη θα σέρβιρα καφέ σε μπαρ με αυτά τα χέρια. Ότι δεν έχω καθόλου ταλέντο. 

---

Αυτός ο άνθρωπος μου είχε δημιουργήσει πολύ θυμό και άλλαξε λίγο την προσωπικότητά μου.
Σηκωνόμουν νύχτα για να προπονηθώ. Έβαλα φώτα στον κήπο και χτυπούσα τη μπάλα στον τοίχο εκατοντάδες φορές. Έκανα forehand, backhand, κάθε χτύπημα, μέχρι να πείσω τον εαυτό μου πως το καθένα απ' αυτά θα γινόταν τέλειο. Ήθελα να φτάσω εκεί, αλλά μπροστά μου βρήκα πάρα πολλά εμπόδια και ανθρώπους που δε με πίστεψαν.
Υπήρξε μια εποχή που πετούσα συνεχώς ρακέτες, στα 16 μου με έδιωξαν και από ένα γήπεδο εξαιτίας αυτού. Στα 17 μου, οι γονείς μου αποφάσισαν να πάω σε ψυχολόγο, επειδή ήμουν πολύ νευριασμένος στο court. Από εκείνη τη στιγμή, η βελτίωσή μου ήταν σταθερή.
Κάθε φορά που είμαι υπό πίεση, σκέφτομαι τη σκληρή δουλειά που έκανα για να φτάσω σε αυτό το σημείο που βρίσκομαι τώρα. Αφού έγινα Νο. 1 το 2004, σκέφτηκα πραγματικά να σταματήσω. Είχα πετύχει τους στόχους για τους οποίους ξεκίνησα να δουλεύω. Είπα όμως στον εαυτό μου πως θα συνέχιζα να παίζω και πως δεν είχα να αποδείξω πλέον τίποτα.
Όλα όσα κατάφερα να κάνω από εκεί και πέρα, ήταν ένα μπόνους. Πολλοί μου έχουν πει ότι κλαίω εύκολα μετά από πολύ σημαντικές νίκες ή και ήττες. Υπάρχουν άλλοι που δε χαμογελούν όταν κερδίζουν και υπάρχουν άλλοι που δε σταματούν να χαμογελούν για πολύ καιρό μετά από μια νίκη.
Εγώ είμαι ο τύπος του ανθρώπου που αφήνει τα δάκρυά του να κυλήσουν. Τα αφήνω, γιατί θυμάμαι εκείνον τον προπονητή που μου είπε πως δεν θα καταφέρω τίποτα στο τένις. Σε αυτές τις στιγμές, σκέφτομαι τις θυσίες που έκανα για να φτάσω μέχρι εδώ.
Οφείλω να τον ευχαριστήσω πραγματικά, γιατί ειδικά στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, ήταν εκείνος που με έκανε να θέλω να συνεχίσω στο τένις.
Μου έδωσε την εσωτερική δύναμη να δείξω στον κόσμο ποιος μπορούσα να γίνω. Μην τα παρατάτε ποτέ στον αθλητισμό, ούτε στη ζωή. Θα έρθουν σκοτεινές στιγμές, αλλά εξαρτάται από εσάς το να τις ξεπεράσεις.», αναφέρει η ιστοσελίδα tennisworldusa.



​