Σχεδόν κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί το ποδόσφαιρο χωρίς κάρτες, όμως μέχρι το 1970 δεν υπήρχαν και ο διαιτητής δεν μπορούσε να τις χρησιμοποίησει.
Οι κάρτες θα έμπαιναν στο ποδόσφαιρο στο Μουντιάλ του 1970, επειδή στις προηγούμενες δύο διοργανώσεις η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το 1962, για παράδειγμα, το ματς της Χιλής με την Ιταλία θεωρείται το πιο βίαιο στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Τέσσερα χρόνια μετά, στο Μουντιάλ του 1966, υπήρξε το ματς της Αγγλίας με την Αργεντινή, όπου επίσης έπεσε πολύ ξύλο μεταξύ των παικτών, με τον διαιτητή να προσπαθεί να διατηρήσει τον έλεγχο. Όχι και εύκολο, όμως, από τη στιγμή που η αποβολή, τότε, γινόταν λεκτικά.
Ο διαιτητής, δηλαδή, έπρεπε να πει στον ποδοσφαιριστή ότι αποβάλεται, με συνέπεια να έχουμε πολλές φορές καυγάδες, ασυνεννοησίες κλπ. Μέχρι που ήρθε η λύση από ένα... φανάρι σε δρόμο του Λονδίνου.
Ο Κεν Άστον, ο οποίος ήταν ο διαιτητής του Χιλή-Ιταλία το 1962, επέστρεφε στο σπίτι του έχοντας παρακολουθήσει έναν αγώνα, όταν σταμάτησε επειδή το φανάρι ήταν κόκκινο. «Οδηγούσα στην οδό Κένσινγκτον όταν το φανάρι έγινε κόκκινο. Σκέφτηκα, κίτρινο σημαίνει ότι πρέπει να ηρεμήσεις, κόκκινο σημαίνει ότι πρέπει να φύγεις», είπε χρόνια μετά, εξηγώντας πώς του ήρθε η ιδέα για τις κάρτες, την οποία ανέλυσε στη FIFA, η οποία αποφάσισε να καθιερώσει το νέο μέτρο στο Μουντιάλ του 1970.
Ήταν μια καινοτομία για την εποχή και μια μεγάλη βοήθεια για τον διαιτητή, αφού όλοι έβλεπαν τις κάρτες, όλοι έβλεπαν τι χρώμα είχαν αυτές και έτσι οι ποδοσφαιριστές ήταν υποχρεωμένοι να υπακούν στις αποφάσεις του ρέφερι και όχι να συνεχίζουν να παίζουν, λέγοντας πως δεν κατάλαβαν τι τους είπε, όταν τους έλεγε με λόγια ότι έχουν αποβληθεί.

Ένα από τα πράγματα που έκανε με άνεση ο μάστερ των πολεμικών τεχνών Bruce Lee στις προπονήσεις και τις επιδείξεις του είναι τα push ups με δύο μόνο δάκτυλα.
​
Το εντυπωσιακό είναι ο έλεγχος που είχε στο σώμα του. Παρόλο που ήταν στεγνός από λίπος και το σωματικό του βάρος δεν ξεπερνούσε τα 60 κιλά, το να εκτελεί μία σειρά κάμψεων μόνο στα δυο δάχτυλα φαινόταν αδύνατο.

​

Η Φιορεντίνα την δεκαετία του ’50 θεωρούνταν μία από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Το 1955 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της, ενώ βρέθηκε στο βαθμολογικό πίνακα πρώτη με διαφορά 12 βαθμών πάνω από τη δεύτερη Μίλαν. 
Χιλιάδες, επομένως, βρέθηκαν στις εξέδρες του Αρτέμιο Φράνκι και είδαν κάτι που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν: Εξωγήινους. Για την ακρίβεια, UFO που πετούσαν πάνω από το γήπεδο. Πώς έγινε αυτό; Δεν ξέρει κανείς.
Το ματς ήταν στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ξαφνικά θεατές και ποδοσφαιριστές έστρεψαν τα βλέμματά τους προς τον ουρανό. Ο λόγος, ήταν ότι εκείνη την ώρα πετούσαν πάνω από το γήπεδο... UFO. Αυτό πίστευαν όσοι ήταν στο γήπεδο, αυτό έγραψε ο διαιτητής στο φύλλο αγώνα για να αιτιολογήσει τη διακοπή του ματς, αυτό λένε ακόμη και σήμερα στη Φλωρεντία.
«Θυμάμαι τα πάντα, θυμάμαι ότι όλοι κοιτούσαν προς τον ουρανό, όπου κάτι σαν αυγό κινούνταν πολύ αργά και στη γη έπεφτε μια ασημί λάμψη», δήλωσε χρόνια μετά, σε σχετικό ντοκιμαντέρ, ο Αρντίκο Μανίνι, ένας από τους παίκτες της Φιορεντίνα εκείνη την ημέρα, με το θέμα να απασχολεί και τους αστρονόμους, αφού οι κάτοικοι της πόλης υποστήριζαν ότι τα UFO άφηναν πίσω τους κάτι που έμοιαζε με κλωστή.
Οι αστρονόμοι υποστήριζαν ότι αυτή η κλωστή ήταν απλά λεπτοί ιστοί από αράχνες, οι ποδοσφαιριστές και οι οπαδοί που ήταν εκείνη τη μέρα στο Αρτέμιο Φράνκι ορκίζονται ότι είδαν όντως ιπτάμενα αντικείμενα και η ιστορία κατέγραψε ότι εξωγήινοι, χωρίς να ξέρει κανείς αν όντως υπάρχουν, διέκοψαν ποδοσφαιρικό αγώνα στη γη...



pronews.gr

Ο Φραντσέσκο Τότι αποτέλεσε έναν από τους πιο πιστούς ποδοσφαιριστές στον κόσμο, καθώς δεν φόρεσε την φανέλα άλλης ομάδας εκτός από την Ρόμα.
Το 1996 ο Ιταλός έφτασε μία "ανάσα" από την αποχώρηση του, έστω και με την μορφή δανεισμού από την ομάδα της καρδιάς του. Ο τότε προπονητής, Κάρλος Μπιάνκι, ο οποίος είχε διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τον προκάτοχό του, φανατικό οπαδό της Ρόμα, Κάρλο Ματσόνε.
Ο Μπιάνκι κρατάει εξαρχής αποστάσεις από τους Ιταλούς παίκτες και ειδικά τους Ρωμαίους, αρνείται να «ερωτευτεί» τον Τότι και ζητάει από τη διοίκηση την απόκτηση του Γιάρι Λιτμάνεν από τον Άγιαξ. Σαν να μην έφτανε αυτό, ενημερώνει τον νεαρό Τότι ότι θα είναι καλύτερο για τον ίδιο να πάει κάπου δανεικός για ένα χρόνο, με τη Σαμπντόρια να εμφανίζεται στον ορίζοντα.
«Είχα μιλήσει με τους ανθρώπους της Σαμπ, βασικά είχα υπογράψει και απλά περιμέναμε την τελική έγκριση από τη Ρόμα. Είχα απογοητευτεί, είχα εκνευριστεί και είχα αποφασίσει ότι εκεί τελείωνε η Ρόμα για μένα, δε θα επέστρεφα ποτέ. Θα πήγαινα στη Σαμπντόρια και μετά θα υπέγραφα σε μια μεγάλη ιταλική ή ευρωπαϊκή ομάδα. Αλλά τελικά όλα πήγαν όπως έπρεπε», είπε χρόνια αργότερα ο Τότι, ο οποίος παρέμεινε στη Ρόμα και είδε τον Μπιάνκι να απολύεται λίγο καιρό μετά...




pronews.com

Η απάντηση του Στέφαν Έφενμπεργκ στην κριτική των συμπατριωτών του είναι μία από τις στιγμές που έχουν μείνει στην ιστορία των Μουντιάλ.
Το καλοκαίρι του 1994 η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία πήγε στις ΗΠΑ με στόχο να υπερασπιστεί τον τίτλο της, αλλά τελικά αποκλείστηκε στους προημιτελικούς από τη Βουλγαρία. Πριν φτάσουν εκεί, όμως, οι Γερμανοί είχαν περάσει τη δική τους, εσωτερική κρίση.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του αγώνα ομίλου με τη Ν. Κορέα, ο Έφενμπεργκ, ένα από τα αστέρια της ομάδας, άκουγε τις αποδοκιμασίες των συμπατριωτών του για την απόδοσή του. Το... πρόβλημα είναι ότι ο τότε άσος της Γκλάντμπαχ -και μετέπειτα της Μπάγερν- δεν ήταν και το καλύτερο παιδί, οπότε δεν το σκέφτηκε και πολύ πριν απαντήσει.
Και απάντησε με τον τρόπο του. Ποιος ήταν αυτός; Να σηκώσει, χαμογελαστός μάλιστα, το μεσαίο δάχτυλο του προς τους Γερμανούς στις εξέδρες, με συνέπεια να αποβληθεί άμεσα από την αποστολή και να επιστρέψει, εν μέσω κατακραυγής, στην πατρίδα του.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα σαν σήμερα πριν από σαράντα τέσσερα χρόνια έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία​Σαράντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από την πρώτη… γνωριμία του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα με το ποδόσφαιρο. Μία ημέρα σαν σήμερα, στις 20 Οκτωβρίου 1976, ο διάσημος Αργεντινός «συστήθηκε» στο ποδόσφαιρο.
Μόλις δέκα ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του, ο «Pibe de Oro», έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Αρχεντίνος Τζούνιορς, στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Ταγιέρες. Αγωνίστηκε με την φανέλα Νο 16 και εντυπωσίασε με το σπουδαίο ταλέντο του. Προπονητής του, ήταν ο Χουάν Κάρλος Μόντες.


​Αυτός ο αγώνας, που ολοκληρώθηκε με νίκη (0-1) της Ταγιέρες, ήταν ο πρώτος από τους 688 επίσημους στην διάρκεια της καριέρας του Μαραντόνα, σε συλλογικό και επίπεδο εθνικών ομάδων. 

Πέρασαν εννέα χρόνια από το πρώτο γκολ του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι στο Champions League, με το νυν «πολυβόλο» της Μπάγερν Μονάχου να έχει σκοράρει μια τέτοια ημέρα, με τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ στο «Γ.Καραϊσκάκης».
Ο Πολωνός στράικερ που τα τελευταία χρόνια έχει τρελάνει την Ευρώπη με τα κατορθώματά του στους Βαυαρούς, αφού έχει κάνει κι εκείνος το δρομολόγιο Βεστφαλία – Μόναχο μεταπηδώντας από την Ντόρτμουντ στην Μπάγερν, ξεκίνησε να γράφει την ιστορία των γκολ του στο Champions League, σαν σήμερα, πριν από εννέα χρόνια.
Οι Βεστφαλοί είχαν επισκεφθεί την Ελλάδα και το «Γ.Καραϊσκάκης» για τη φάση των ομίλων και στις 19/10/2011, ο «Λέβα» είχε ισοφαρίσει προσωρινά με διαγώνιο χαμηλό σουτ στο 26ο λεπτό για να γράψει το 1-1, απαντώντας στο γκολ του Χολέμπας από το 8'.
Οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να πάρουν τη σπουδαία νίκη με τα τέρματα των Τζεμπούρ (40') και Μοδέστο (78') για το τελικό 3-1.

​

Έχουν περάσει 21 χρόνια από το μοιραίο ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου 1999.
​
Έξι φίλοι του Δικεφάλου του Βορρά έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη.
Το τουριστικό λεωφορείο που μετέφερε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγό στην προσπάθειά του να κάνει προσπέραση και ανατράπηκε πέφτοντας σε χαντάκι.
Από αυτήν τη σύγκρουση συνολικά επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, έξι φίλοι του Δικεφάλου και ο οδηγός του δεύτερου οχήματος.

Ήταν 22 Σεπτεμβρίου 1976. Η Σόνια ντος Σάντος Μπαράτα, σερβιτόρα σε πιτσαρία, φέρνει στον κόσμο το τρίτο παιδί της με τον Νέλιο Ναζάριο ντε Λίμα, υπάλληλο σε τηλεφωνική εταιρεία. Οι γονείς του αποφάσισαν να τον ονομάσουν Ρονάλντο καθώς Ρονάλντο ήταν το όνομα του γιατρού που ξεγέννησε την Σόνια!
Η οικογένεια ζει σε μια φτωχή γειτονιά του Ρίο και ο μικρός Νταντάντο, όπως τον φώναζε ο αδερφός του όταν ήταν μικροί, έχει δύο επιλογές μεγαλώνοντας: να ασχοληθεί με τον χορό, τον οποίο λατρεύει η μητέρα του ή με το ποδόσφαιρο για να πραγματοποιήσει το όνειρό του μπαμπά του.

​

Πέρασαν 48 χρόνια από την τρομοκρατική επίθεση που έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1972, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου!

Εχει και η Formula 1 τους δικούς της αφανείς ήρωες, όπως ο 33χρονος εθελοντής πυροσβέστης Πάολο Γκισλιμπέρτι που έχασε πριν ακριβώς 20 χρόνια τη ζωή του στην πίστα της Μόντσα, όταν τον χτύπησε ο «ιπτάμενος τροχός» μίας Jordan!
Είθισται να τιμούμε τη μνήμη των επώνυμων οδηγών της Formula 1 που έχουν φύγει από τη ζωή σε κάποιον αγώνα. Σήμερα συμπληρώνονται όμως 20 χρόνια από τον θάνατο ενός αφανούς ήρωα του αθλήματος, που δεν πρέπει να τον ξεχνάμε, καθώς έπεσε και αυτός θύμα της αγάπης του προς τη Formula 1 και τα μηχανοκίνητα σπορ.
Πρόκειται για τον Πάολο Τζισλιμπέρτι, που έχασε τη ζωή του με τραγικό τρόπο στις 10 Σεπτεμβρίου του 2000 στο πλαίσιο του Γκραν Πρι Ιταλίας. Ο 33χρονος Ιταλός ήταν εθελοντής πυροσβέστης και βρισκόταν σε ετοιμότητα στην πίστα της Μόντσα, όταν χτυπήθηκε στο κεφάλι από τον τροχό μίας Jordan, καθώς έσπασε το συρματόσχοινο που τον συγκρατούσε. Οδηγός του συγκεκριμένου μονοθεσίου ήταν ο Γερμανός Χάιντς Χάραλντ Φρέντσεν, ενώ το περιστατικό είχε συγκλονίσει τότε τους πιλότους της Formula 1 όταν έμαθαν την τραγική του κατάληξη.

Λίγους μήνες αργότερα είχαμε και πάλι τον θάνατο ενός άλλου βοηθού με αρμοδιότητα τον έλεγχο των θεατών στο Γκραν Πρι Αυστραλίας του 2001. Το δυστύχημα προκλήθηκε πάλι από ελαστικό που εκτοξεύθηκε στον αέρα μετά από σύγκρουση των μονοθεσίων του Ζακ Βιλνέβ και του Ραλφ Σουμάχερ. Το ελαστικό χτύπησε τον άτυχο 52χρονο στον θώρακα με ταχύτητα 175 χλμ./ώρα, καθώς –όπως αποδείχθηκε από την έρευνα- υπήρχαν κενά στον φράχτη της πίστας.

Πέρασαν 28 χρόνια, όταν η 27χρονη τότε αθλήτρια  Βούλα Πατουλίδου, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. με εμπόδια στους Ολυμπιακούς.
Η 5η Αυγούστου του 1992 είναι μια ημερομηνία που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, καθώς η  Πατουλίδου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα μετ΄ εμποδίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Δεν ήταν μόνο μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην τότε διοργάνωση, ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε η Ελλάδα στον στίβο μετά το 1912, όταν ο Κώστας Τσικλητήρας είχε πάρει την πρώτη θέση στη διοργάνωση της Στοκχόλμης στο μήκος άνευ φοράς.

Το ημερολόγιο έδειχνε 29η Μαΐου 1985, όταν και γράφτηκε μια από τις πιο «μαύρες» σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Σήμερα συμπληρώνονται 35 χρόνια από την τραγωδία του Χέιζελ. 
Πριν τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου η Γιουβέντους αντιμετώπισε και νίκησε (1-0) την Λίβερπουλ στις Βρυξέλλες, με γκολ-πέναλτι (ήταν εκτός περιοχής) του Μισέλ Πλατινί.
Μια ώρα πριν από την έναρξη του αγώνα στις Βρυξέλλες , οι Άγγλοι οπαδοί κατευθύνθηκαν προς τον τομέα «Ζ» του σταδίου, στους Ιταλούς φιλάθλους, σπάζοντας τα διαχωριστικά κιγκλιδώματα.  Εκείνοι στην προσπάθειά τους να τους αποφύγουν να αναγκάστηκαν να κατευθυνθούν προς ένα τοίχο. Όσοι βρίσκονταν κοντά στον τοίχο συνεθλίβησαν από την πίεση χιλιάδων ανθρώπων. Ο τοίχος τελικά κατέρρευσε, κάποιοι κατάφεραν να σκαρφαλώσουν με ασφάλεια. Πολλοί άλλοι, ωστόσο, έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν σοβαρά. 
Συνολικά  39 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 600 τραυματίστηκαν. Από τους νεκρούς, 32 ήταν Ιταλοί, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι και ένας Βορειοϊρλανδός. 


Η -τότε- πρωθυπουργός της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ, σε συνεννόηση με την UEFA, επειδή οι υπαίτιοι της τραγωδίας ήταν οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας,αποφάσισαν τον αποκλεισμό όλων των αγγλικών ομάδων για πέντε χρόνια από όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με εξαίρεση τη Λίβερπουλ, η οποία αποκλείστηκε για έξι χρόνια. Η Γιουβέντους επίσης υποχρεώθηκε να δώσει ορισμένους εντός έδρας αγώνες στην επόμενη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πίσω από κλειστές πόρτες.
Το στάδιο Χέιζελ στη συνέχεια ανακατασκευάστηκε, έγιναν έργα για μέγιστη δυνατή ασφάλεια, ενώ άλλαξε και η ονομασία του και πλέον λέγεται King Baudouin Stadium. 
Το 1996, 11 χρόνια μετά την τραγωδία, UEFA διοργάνωσε σ' αυτό το στάδιο τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ανάμεσα στην Παρί ΣΖ και την Ραπίντ Βιέννης (1-0).
​

Το μπάσκετμπολ είναι δημιούργημα ενός μόνο ανθρώπου, κάτι ασυνήθιστο για άθλημα.

Το 1891 ο Δρ. Τζέιμς Νέισμιθ, ένας καναδός πάστορας, γυμναστής σε κολέγιο στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, έψαχνε για ένα παιχνίδι κλειστού χώρου, προκειμένου να απασχολεί τους μαθητές του κατά τη διάρκεια του μακρύ χειμώνα της Νέας Αγγλίας, όπως γράφει το sansimera.gr

Μπορεί το ποδόσφαιρο να λογίζεται ως ο Βασιλιάς των Σπορ, κι αυτό που έπεται να είναι το μπάσκετ, τουλάχιστον στα… της Ελλάδας, ο Ολυμπιακός μπορεί να υπερηφανεύεται για επιτυχίες παντού, σε κάθε άθλημα. 

Αν και οι περισσότεροι συνηθίζουν να… «κακολογούν» τους διαιτητές, ορθό θα ήταν να αναλογιστεί κανείς: «Τι θα ήταν το ποδόσφαιρό χωρίς τους διαιτητές;»

Την τελευταία του πνοή (19-3-2019 ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο) σε ηλικία 88 ετών άφησε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο ο συνιδρυτής της ΒΙΑΝΕΞ Θανάσης Γιαννακόπουλος που συνδέθηκε άρρηκτα με τον Παναθηναϊκό.

Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έμελλε να πεθάνουν και οι τρεις αδερφοί της οικογένειας: στις 29 Απριλίου 2018 πέθανε ο Κώστας, στις 10 Ιουνίου 2018 ο Παύλος και στις 19 Μαρτίου 2019 κόπηκε το νήμα της ζωής του Θανάση.

Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι ο «βασιλιάς των σπορ». Εδώ και περισσότερα από 150 χρόνια, το ποδόσφαιρο αυξάνει συνεχώς τους φανατικούς θεατές του. Ξεκίνησε από παιχνίδι, έγινε διασκέδαση, ιδεολογία, θρησκεία, αλλά πάνω απ’ όλα θέαμα και απόλαυση. Ο τρόπος που παίζεται έχει αλλάξει πολύ, όχι μόνο από την ίδρυσή του, αλλά και από πριν 20 χρόνια. Ωστόσο χρειάστηκε μια απλή ιδέα για να αρχίσει να μετατρέπεται στο άθλημα που όλοι ξέρουμε σήμερα και κάποιοι από εμάς, αγαπάμε.
Όταν λοιπόν, στα μέσα του 19ου αιώνα, ξεκίνησε να παίζεται σε βρετανικά πανεπιστήμια και σχολεία, κάθε ίδρυμα είχε βάλει τους δικούς του κανόνες παιχνιδιού. Όλα αυτά μέχρι το 1863 και την ίδρυση της Βρετανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, που θέσπισε κάποιους κανόνες τους οποίους σχεδόν όλοι ακολούθησαν από εκεί και πέρα.
Το ποδόσφαιρο στα πρώτα χρόνια του δεν παιζόταν έτσι όπως το φαντάζεστε. Οι περισσότεροι παίκτες έπαιζαν στην επίθεση ενώ κανείς δεν έπαιζε στο κέντρο και ελάχιστοι στην άμυνα. Έμοιαζε περισσότερο με το ράγκμπι, που ήταν λίγο παλαιότερο και πιο δημοφιλές. Ο παίκτης έπαιρνε την μπάλα και έτρεχε προς την αντίπαλη εστία, έβαζε γκολ ή τον σταματούσε αμυντικός. Το σύστημα ήταν «όλοι επίθεση», ενώ σπάνια έβλεπες ομάδες με σχηματισμό 1-2-7.


Όλα αυτά μέχρι το 1883, όταν μια απλή ιδέα άλλαξε το ποδόσφαιρο, κάνοντάς το πιο «τακτικό» άθλημα. Κι αυτό οφείλεται στην ομάδα του Πανεπιστημίου του Cambridge κι όχι σε κάποια επαγγελματική ομάδα. Εκείνη την χρονιά λοιπόν, η ιδέα ήταν η εξής: κάθε παίκτης θα έπρεπε να είναι υπεύθυνος για συγκεκριμένη περιοχή του γηπέδου, χωρίς να την αφήνει για να βγει στην επίθεση. Το πρώτο στυλ «passing game» ήταν γεγονός.
Πως το έκαναν αυτό; Σκέφτηκαν την πυραμίδα! Το σύστημα μετατράπηκε σε 2-3-5, με 2 αμυντικούς, 3 κεντρώους και 5 επιθετικούς. Το σύστημα αυτό έφερε νίκες απέναντι σε πανεπιστήμια που βασίζονταν περισσότερο στην ταχύτητα και στην δύναμη. Οι νίκες κράτησαν για 4 συνεχόμενα χρόνια και η «Πυραμίδα του Cambridge», όπως ονομάστηκε, έγινε πρότυπο για το ποδόσφαιρο.
Το 1888 η ομάδα της Preston North End χρησιμοποίησε την «Πυραμίδα του Cambridge» με τον παίκτη που βρισκόταν στην μέση της τριάδας του κέντρου, να επιστρέφει πίσω στην άμυνα, ανάλογα αν η ομάδα βρισκόταν σε άμυνα ή σε επίθεση. Τελείωσε αήττητη το πρωτάθλημα με 18 νίκες και τέσσερις ισοπαλίες, 11 βαθμούς μπροστά από την δεύτερη Aston Villa.
​
Η «Πυραμίδα του Cambridge» παρέμεινε στο επίκεντρο κάθε τακτικής στο ποδόσφαιρο για περίπου 35 χρόνια. Τότε, με την προσθήκη του offside, ο προπονητής της Arsenal, Herbert Chapman, είχε μια ακόμα ιδέα. Ο νέος σχηματισμός του ονομάστηκε «W-M». Δυο από τους πέντε επιθετικούς γύρισαν λίγο πιο πίσω, ενώ ένας παίκτης από τους τρείς του κέντρου, μετατράπηκε σε κεντρικό αμυντικό, σε ένα σύστημα που μοιάζει με 3-4-3 ή καλύτερα 3-2-2-3. Εκείνη η ομάδα κέρδισε 5 πρωταθλήματα τα επόμενα χρόνια. «Τα υπόλοιπα είναι ιστορία», όπως λένε και οι Βρετανοί...







pronews.gr

​